Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin Tarihi KKTC Şehirler Tanıtım Doğal Yaşam |
VENEDİK DÖNEMİ Venedik Cumhuriyetinin Kıbrısı ilhak etmesiyle, ada halkı yeni bir yabancı yöneticinin daha kontrolü altına girmiş ve ada Venedik soylularından seçilen bir askeri valiyle yönetilmiştir.[1] Bu dönemde önceki dönemdeki baskı ve sömürü aynen devam etmiş, Lüzinyan ve Venedik yönetimi arasındaki tek fark, elde edilen adadaki zenginliğin Venedike taşınması olmuş ve Kıbrıs, Venedik ticaret imparatorluğunun en uzak ileri karakolu olmuştur. Venedik döneminde Lüzinyanlar, adayı terk etmemiş ve toprak ağaları veya çiftlik sahibi olarak yaşamaya devam etmiştir.[2] Venedikliler Lüzinyan dönemindeki feodal yapıyı sürdürmüş, köyleri ve küçük yerleri toprak ağalarına bırakmış ve sadece vergileri toplamıştır. Venedik idaresi altında Kıbrıs halkı Lüzinyan dönemindeki gibi halk haftada iki gün soylular için çalışmak zorunda kalmıştır. Zaten bu baskıdan dolayı Kıbrıslılar Osmanlıdan yardım istemiştir.[3] Venediklilerin Kıbrıstaki kontrolü Osmanlı İmparatorluğunun adayı ele geçirmesi ile sona ermiş ve ada tarihinde ilk kez uzun süreli olarak Müslüman bir devletin yönetimi altına girmiştir. Uzun süren Lüzinyan dönemi ve 82 yıllık Venedik kontrolü döneminde yabancı yöneticiler tartışmasız Kıbrıs yaşam tarzını değiştirmiş, ancak bu değişim şehir yaşamında kendini gösterirken, köylerde yaşayan Kıbrıslı için pek bir değişim olmamış o, Ortodoks mezhebinden ve kültüründen vazgeçmemiştir.
Venedik döneminden kalan Gazi Mağusa surları
|
Venedik Kapısı ve Namık Kemal Meydanı |
Yaklaşık 300 yıl boyunca biri yabancı biri yerli iki farklı toplum olmuştur. Birincisi, Frenk soyluları, onların maiyeti ve aileleri ve İtalyan tüccarlar ve onların çalışanları iken, ikincisi de, nüfusun çoğunluğunu oluşturan Kıbrıslı toprak köleleri ve işçiler olmuştur. Bu toplumların her birinin kendi kültürü, dili ve dini olmuştur. Yerel gelenekleri ve inançları değiştirmek konusunda, yabancı yöneticiler çok çaba harcamış ancak başarılı olamamıştır.[4]
|
KAYNAKLAR
[1] Osmanlı İdaresinde Kıbrıs (Nüfusu, Arazi Dağılımı ve Türk Vakıflar), Ankara; Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü, 2000, s.11.
[2] H.D.Purcell, Cyprus, New York; Frederick A. Praeger, 1969, 2.baskı, s.143150.
[3] Ahmet C.Gazioğlu, Kıbrıs Türk Tarihi, Türk Dönemi 15701878, Lefkoşa; Kıbrıs Araştırma ve Yayın Merkezi, 1994, s.810.
[4] Eric Solsten (Derleyen), Cyprus, a Country Study, Washington, D.C.; GPO for the Library of Congress, 1993, s.16-17.