ÇİCEK TOZLARI

YES PUCUR YARİS PUCUR

Prof. Dr. Ahmet İNAM

Erkan Oğur, Djivan Gasparyan'ın Fuad adlı albümünde, iki dakikadan daha kısa, duduk ve perdesiz klasik gitar şöleninin adı: Yes Pucur, Yaris Pucur: (Ben küçük, Yâr Küçük.) Kim küçük? Yâr mi? Ben mi? Elbette yanıtım: Yes Pucur! Dünya büyük, aşk büyük, müzik büyük, şiir büyük, yârim büyük, çok büyük. Hiç küçük olaydı, yârim olur muydu? Bücürüm ben. Seven bücürdür. Sevgilisi olan. Dünya büyümüş, düşler büyümüş, umut büyümüş, ben ortalarında küçücük kalakalmışımdır.

Yaris pucur! Yâr bücür! Öyleyse ben daha da bücür olmalıyım. Yârim eşitim olamaz mı? O da küçük ben de. Küçüklükte eşitiz. Olamaz. Sevdâda küçüklük olamaz. Fuad (kalp!) küçük kabul etmeyecek denli büyüktür. Fuada, kalbe küçük aşklar sığmaz. Yes pucur, yaris pucur, elbette, çünkü aşk büyük. Yâr küçük, ben küçük, çünkü büyük bir aşk doğdu bizden. Ama burada da, ben yârdan daha küçüğüm. Kalbim büyük aşkları taşıyabilecek küçüklüktedir.
Ne zorum var küçüklükle, büyüklükle? Aşk ölçü tanır mı? Kim ölçer beni, yârimi, aşkımı? Kimin aşkölçeri var elinde?

Aşk bir teknik değil. Ne salt duygu, salt paylaşım. Ne de bedendeki deprem, düşüncede âfet, davranışlarımdaki sarsaklık. Bir karşılaşma, her şeyden önce. "Yâr ile bir türlü karşılaşamadık, yedi yıl süren birlikteliğimizde ben onun, o benim karşımda idik, kaç kez karşı karşıya yürüdük. Koştuk birbirimize, sözde kucaklaştık ama hiç mi hiç karşılaşmadık" bu sözleri söyleyebilecek sevdâ ehli var mıdır? Vardır da çok azdır. Söyleyebilmek, yâri karşılayabilecek yürek ister çünkü! Karşılaşmanın anlamını yaşamak ister. Fuad ister. Fuad, bu yazımda, yârini karşılayabilenin yüreğinin adı olsun! Her gün burun buruna, göz göze birbirin yiyenler, boğazlaşanlar! Yârini "potansiyel bir tehdit" olarak algılayanlar, yârini bücür, kendini dev olarak görenler. Bir bücürü karşılamayı ne bilirsin sen dev adam? Kimin yüreğinin yerinde fuadı var?

Yâr karşıdadır. Karşıdan gelir. Karşıma gelir. Karşılamaya hazırsam gelir. Ben onun karşısında isem gelir. Yâr bir anlamıyla karşıtımdır. Yolumun üstündedir. Yıkıp deviremediğim (zaman zaman istesem de!) engelimdir. Karşım açıksa gelir. Karşıma çerçöp, karşıma duvarlar dikmişsem, karşım yoksa gelmez.

Belki çok tuhaf, bücürsem gelir. Bücürsem: kendinsem, şişinmiyorsam. Kendimi dev sanmıyorsam. Balonuma, maskelerime, palavralarıma, ben de olmayıp da onun bende sandıklarına geliyorsa karşımda değildir yâr. Aldangıcım içindedir. (Üzeri, kumla, otla örtülmüş çukurdur Aldangıç, tuzaktır!) Yes pucur: "Karşım var" demek. Karşım var, karşılayabilirim. Yaris pucur: Yârin de karşısı var. Demek ki o, bücür; ben bücür karşılaşabiliriz. (Türkçemizdeki karşılaşma "müsabaka" anlamına da geliyor! Sevdâ karşılaşması, müsabaka olursa "karşı"lar ortadan kalkar. Sevgilinin yüzü yiter. Sevdâ bücürleredir, bücürler "maç yapmaz", birbirlerini görürler, kalplerine dokunurlar, birbirlerinin; görüşürüler, Türkçemizdeki "görme"nin olumsuz anlamlarını unutarak!)
Karşılaşanlar bücürlerdir: Onlar bücürdürler, çünkü kalpleri düşünülebilen tüm evreni içine alır. Bücürdürler ki, yüreklerine sonsuzluk sığar. (Ama hep: Ben yârimden daha bücürümdür!) Yâriyle karşılaşan, kendiyle karşılaşabilendir. Değilse kendisi karşısında, kendisine bile karşısı yoksa, yârine nasıl karşısı olabilir?
Çağımızın küçük insanları, aşk bücürlüğünü bilmezler. Sevişir sevişir de hiç karşılaşamazlar. Konuşur, tartışır, boğazlaşır, karşılaşamazlar.
Dünya arkalarında, yaşam arkalarındadır, karşıları boştur. Arkalarına dönerek yaşarlar. Çiçek tozlarından nasiplerini alamamış bu insanlar, karşılarındaki sevgiliyi arkalarında sanırlar: gölgesi düşer, sevgilinin önlerine. Sevişir sevişir de hiç karşılaşamazlar.

Temmuz 2003, Ankara.