|
Ben
erkek sen kadınsın
Can
kılıcıma kınsın
Şu
koskoca evrende
Bir
sen bana yakınsın
|
A
benim can kadınım
Erkeğim
ben adınım
İncittim
kızma bana
Ben
acılı tadınım
|
Herkes
kendi içinde
Cevap
olmaz niçinde
Akar
da gider hayat
Anlaşılmaz
hiçinde
|
|
|
|
|
|
Öper
sevdâ zamanı
Hayatın
her ânını
Yüreğim
yangınında
Yazıyor
dumanını
|
Şiirledim
seni ben
Varıp
cinselliğinden
Gönlüm
koca bir mangal
Yanarsın
içinde sen
|
Sana
uçar cankuşum
Dünyana
vurulmuşum
Aşkındır
çıkmaktayım
Benim
en sarp yokuşum
|
|
|
|
|
|
Çık
içinden gör beni
Seni
sende göreni
Durdum
önünde mahzun
Canım
okşar tenini
|
Aşk
ile yanan közüm
Gülünü
taşır özüm
Sevginle
açıverir
Değince
gönül gözüm
|
Canın
teninden önce
İçin
içimde gonca
Varlığın
erer bana
Ben
sana dokununca
|
|
|
|
|
|
Alır
o,kadın sunar
Bilmez
vermeyi,kanar
İşte
erkek dediğin
Kendi
derdine yanar
|
İnsanız
görüşelim
Sevdâyı
bölüşelim
Erkeklerle
kadınlar
Birlikte
gelişelim
|
Görür
görmez kadını
Takınır
kanadını
Göklere
çıkar erkek
Bırakıp
inadını
|
|
|
|
|
|
Teninin
şavkı vurur
Gitmez
düşünde durur
İnsan
karşı cinsine
Neden
azar kudurur
|
Okşarsın
hırpalarsın
Öpersin
tırmalarsın
Sevgin
bu mu ey kadın
Erkeği
parçalarsın
|
Felsefeci
burnunu
Sokma
aşka olur mu
Kavramların
çalışmaz
Öte
çevir yolunu
|
|
|
|
|
|
Sevdalarda
yüzersin
Sen
maniler düzersin
Aşka
hayata bakıp
Hep
kendini üzersin
|
Erkeği
felsefele
Sonra
bir seyret hele
Düşünme
oyun oyna
Hakikat
gelir dile
|
Sen
erkek denen kimse
Kadınları
benimse
Hiç
gülmez yüzün bâri
Mânilerde
gülümse
|
|
|
|
|
|
Üfle
de tutuşayım
İçinle
buluşayım
Hamım
daha pişmedim
Külümden
oluşayım
|
Mânim
yolculuk sana
Sende
güzel insana
Açılan
yolda yürür
Cânevimdeki
mânâ
|
Dik
bahçene solayım
Ben
sende yok olayım
Ölüm
kapıma gelme
Hep
yarimle kalayım
|
|
|
|
|
|
Yalnızım
göçmekteyim
Önünden
geçmekteyim
Gülüşün
yeter bana
Gerçeği
içmekteyim
|
Sarsarsın
yıkılırım
İçime
tıkılırım
Elimden
gelmez bir şey
Sevdâmla
yakılırım
|
Gerçekten
kaçar mıyım
Söz
olur açar mıyım
Gökte
dünya kurup da
İçine
uçar mıyım
|
|
|
|
|
|
Uydurdum
uydurmadım
Dünyaya
kondurmadım
Benim
boş boş konuşan
Kimseyi
kandırmadım
|
Uçurum
önü sözdür
Hakikat
gören gözdür
Düşüp
de batmayayım
Allahım
beni yüzdür
|
Mânilerden
gelirsin
İçimden
seslenirsin
Ey
hakikat şeytanı
Neyimle
beslenirsin
|
|
|
|
|
|
Can
kızım derin sızım
Senle
yazılmış yazım
Şiir
olup gülümse
Çalsın
kalbimde sazım
|
Yüreciğim
katlandı
Acılarım
kanatlandı
Uçup
kondu göğsüne
Isıttın
da tatlandı
|
Hakikatin
sesini
Sırların
nefesini
Duymaya
geldim sana
Aç
gönül kafesini
|
|
|
|
|
|
Merhabamda
felsefe
Kısalır
o mesafe
Gerçekle
aramdaki
Aldım
dünyayı tefe
|
Gerçeğin
gülleri açtı
Etrafına
sırlar saçtı
Düşünce
kelebeğiydim
Üstümden
felsefe geçti
|
Felsefenin
yokuşu
Pek
yamandır çıkışı
Tırmanıp
tepesine
Uçurdum
ben bu kuşu
|
|
|
|
|
|
Felsefele
felsefele
Geçmiyor
hiçbir şey ele
Bu
felsefeciler var ya
Onların
hepsi hergele
|
Unutsam
da başlasam
Eskiyeni
taşlasam
İçi
geçmiş olanı
Kaynar
suda haşlasam
|
Manide
bir insan var
O
insanı asan var
Söyle
yüreğim söyle
Dünya
kadar tasan var
|
|
|
|
|
|
Ten
vurur can tutuşur
Can
ile canan buluşur
Sarıldık
da bir olduk
Gökler
bizi konuşur
|
Sonsuzu
gördüm sende
Aşk
aranmaz bedende
Seni
sende gördüm ben
Gülde
gülen dikende
|
Açıl
bana aç bana
Güllerini
saç bana
Durdum
mahzun kapında
Kucakla
da geç bana
|
|
|
|
|
|
|
Gelir
son biter mani
Mana baki
o fani
İçimde
gezen insan
Sözlerin
nerde hani
|
|
