46 200 serisi makinaların en kötü yanı neydi biliyor musunuz?

Ateşlerini döktükten sonra numanı yani ocağın ızgarasını toplarken mutlaka elimizi bir yerlere vurup elimizi acıtırdık. Fakat herşeye rağmen ben bir tarihe mal olmuş makinalarda çalıştığım için çok memnunum, gururluyum. Buharlılarda en güzel ve unutamadığımız şeylerden biri de matara çayıdır. Ben çay tiryakisiyim. Buharlı makinalarda yaptığımız çay kesinlikle 10 numaradır.

Birgün Balıkesir'den İzmir'e gidiyorduk yük treni olarak. Manisaya bağlı Kırkağaç istasyonunda buluşma bekliyoruz. Dizide asekeri vagon var. Bu vagonların muhafızlarının başındaki başçavuş makinanın yanına gelip "arkadaşlar sizlerden bir ricam var. Mümkünse bir matara çayı yapar mısınız?" dedi. Ben ona, "matara çayını nereden biliyorsun" dedim. O da, meğerse bizler gibi çay tiryakisi imiş. Zaten bizlerin de canı çay istiyordu. Bana  söylediği şu sözler çok ilgimi çekti: "Ben çay tiryakisiyim ve bir kere içmiştim matara çayını, inanın dünyanın en güzel çayı, tadı hala damağımda". Biz demiryolcuların ne kadar misafir perver olduğunu biliyorsunuz. Tabi ki çayı yaptık ve beraber içtik.

Buharlı makinalarda pişirdiğimiz balık ise ayrı bir güzellikte olurdu. O da çay gibi sınıfının 10 numarası. Önce balığı bir güzel temizlersiniz (aslında hiç temizlemeden de pişiren de çoktu). Ocağı bir güzel tavlarsınız. Sonra fayrap ettiğiniz küreği makinanın enjektöründen çıkan kaynar suyla yıkarsınız. Kürek boşken ocağa sokar çıkarırsınız, yani yakarsınız. Sonra küreğe bir miktar tuz serpersiniz ve üstüne balıkları dizer ocağa sokarsınız. Bir müddet bekledikten sonra (yaklaşık 5-10 saniye arası) çıkarırsınız, balığı çevirip tekrar ocağa sokarsınız yine 5-10 saniye bekletip çıkarırsınız ve afiyetle yersiniz. Yarım dakika bekletirseniz şayet balıkları kömür niyetine ocağa atarsınız. Bu balık o kadar lezzetli olurdu ki, şimdi anlatırken bile ağzım sulandı.

...